هندسه تیغه های پروانه برای چگونگی مؤثر a اساسی است پمپ سانتریفیوژ پلاستیکی انرژی مکانیکی را به حرکت سیال تبدیل می کند. اشکال تیغه با دقت مهندسی شده-اغلب خمیده یا عقب به عقب-ورود مایعات صاف را انجام داده و مایع را به طور موثر از طریق پمپ تسریع می کند. این مسیر بهینه شده جریان باعث کاهش تلاطم و جداسازی جریان می شود ، به ویژه در نزدیکی چشم پروانه ، جایی که مایعات ابتدا وارد پروانه می شوند. با به حداقل رساندن تلفات هیدرولیک ، طراحی پروانه عملکرد مکش را افزایش می دهد و به پمپ اجازه می دهد تا مایعات را به طور مؤثر از منبع ترسیم کند. شتاب مایع کارآمد در پروانه ، انرژی جنبشی را افزایش می دهد ، که متعاقباً به انرژی فشار تبدیل می شود و از این طریق سر پمپ را بالا می برد. در پمپ های پلاستیکی ، جایی که انعطاف پذیری مواد می تواند بر قالب دقیق تأثیر بگذارد ، حفظ هندسه تیغه سازگار برای دستیابی به خصوصیات جریان قابل اعتماد ضروری است.
تعداد تیغه های موجود در پروانه مستقیماً بر پویایی سیال در داخل پمپ تأثیر می گذارد. افزایش تعداد تیغه ها به طور معمول منجر به جریان نرم تر و فشار بالاتر به دلیل راهنمایی بهتر سیال می شود. با این حال ، این باید در برابر افزایش تلفات اصطکاک ناشی از تماس بیشتر سطوح تیغه در تماس با مایع متعادل شود ، که می تواند راندمان کلی را کاهش دهد. به طور مشابه ، ضخامت تیغه باید با دقت طراحی شود تا قدرت مکانیکی کافی و بدون افزایش مقاومت در برابر جریان فراهم شود. در پمپ های سانتریفیوژ پلاستیکی ، که در آن مقاومت مکانیکی در مقایسه با پمپ های فلزی محدود است ، تیغه ها برای بهینه سازی این تعادل مهندسی می شوند - ضمن به حداقل رساندن کشیدن هیدرولیک ، دوام را افزایش می دهد.
قطر پروانه مستقیماً با ظرفیت جریان و سر پمپ که می تواند ایجاد کند ارتباط دارد. قطر بزرگتر سرعت مماس تیغه های پروانه را با سرعت چرخشی معین افزایش می دهد و از این طریق انرژی بیشتری را به مایع منتقل می کند و سر فشار را بالا می برد. پمپ های سانتریفیوژ پلاستیکی اغلب برای بهینه سازی اندازه پروانه برای کاربردهای خاص طراحی شده اند و اطمینان حاصل می کنند که پمپ می تواند به بالابر و فشار تخلیه مورد نیاز در یک ردپای جمع و جور دست یابد. سرعت چرخش بیشتر بر عملکرد تأثیر می گذارد: سرعت بالاتر سرعت سیال و سر پمپ را افزایش می دهد ، اما ممکن است استرس مکانیکی را بر روی اجزای پلاستیکی افزایش دهد. بنابراین ، طراحی پروانه و پمپ با دقت محدودیت های سرعت را برای اطمینان از ماندگاری و عملکرد قابل اعتماد در هنگام برآورده کردن مکش و نیازهای سر در نظر می گیرید.
پمپ های گریز از مرکز پلاستیکی بسته به نیازهای کاربردی ممکن است از طرح های مختلف پروانه استفاده کنند. پروانه های بسته ، که توسط هر دو طرف توسط کفن ها محصور شده اند ، با به حداقل رساندن نشت و کنترل جریان مایعات ، بازده برتر هیدرولیک را فراهم می کنند و در نتیجه سر پمپ های بالاتر و قابلیت های مکش بهبود می یابد. پروانه های نیمه باز و باز ، که به ترتیب یک یا هیچ کفپوش دارند ، استفاده بهتر از مایعات با مواد جامد یا چسبناک را ارائه می دهند اما ممکن است تلفات هیدرولیک بیشتری را تجربه کرده و عملکرد مکش را کاهش دهند. انتخاب نوع پروانه یک تصمیم استراتژیک است که نیاز به توانایی مکش ، سر پمپ و ماهیت مایع پمپ شده را متعادل می کند ، در حالی که پروانه های پلاستیکی به نفع طرح هایی هستند که در شرایط چالش برانگیز سایش و تغییر شکل را کاهش می دهند.
چشم پروانه - نقطه ورود به مایعات - باید با دقت اندازه گیری شود تا از مصرف مایعات صاف با حداقل مقاومت اطمینان حاصل شود. قطر بزرگتر چشم باعث کاهش سرعت سیال در ورودی می شود و خطر کاویتاسیون را کاهش می دهد ، پدیده ای که حباب های بخار به دلیل افت فشار محلی شکل می گیرند ، به طور بالقوه به پمپ آسیب می رساند و کارایی را کاهش می دهد. برای پمپ های سانتریفیوژ پلاستیکی ، حفظ اندازه مناسب چشم بسیار مهم است زیرا مواد پلاستیکی مقاومت کمتری در برابر شوک مکانیکی در مقایسه با فلزات دارند. ابعاد بهینه شده چشم باعث افزایش قابلیت آسانسور مکش می شود و این امکان را فراهم می کند تا حتی در شرایط چالش برانگیز مانند فشارهای کم ورودی یا مایعات حاوی گازهای ورودی ، مایعات را به طور موثر بکشد. $ $
